استاندارد آمریکا در مورد عایق های حرارتی معدنی (الیاف معدنی)
عایق های حرارتی بسته به منباء تامین آن ها به 4 دسته تقسیم می شوند:
1- عایق های حیوانی: مانند مو و پشم حیوانات
2- عایق های معدنی که معروفترین آن ها در این گروه عبارتند از عایق پشم سنگ، پشم سرباره، پشم شیشه و ورمیکولیت
3- عایق های مصنوعی که در سال های اخیر رواج پیدا کرده اند.
4- عایق های حرارتی گیاهی: مانند عایق های چوب پنبه، ساقه گندم، الیاف گیاهی و …
استاندارد ASTM C612 که عنوان آن “ویژگی های عایق های حرارتی بلوک و تخته الیاف معدنی” است و ترکیب، ابعاد و خواص مکانیکی عایق های تخته الیاف معدنی را برای استفاده بر روی سطوح سرد و گرم تا دمای 982 درجه سانتیگراد را در بر دارد. جهت گیری الیاف معدنی در عایق های حرارتی تخته ای عمدتا به موازات سطح اصلی است.
عایق های حرارتی تخته الیاف معدنی که در این استاندارد قرار دارند مطابق با جدول زیر دسته بندی می شوند. این دسته بندی بر اساس حداکثر دمای کارکرد عایق حرارتی، حداکثر ضریب هدایت حرارتی ظاهری عایق و خواص مکانیکی و پایداری فشاری عایق های حرارتی انجام شده است.
عایق های حرارتی معدنی از سنگ، سرباره و یا شیشه تولید می شوند و روش تولید آن ها به این صورت است که مواد اولیه را به حالت مذاب در می آورند و مذاب آن ها را به شکل الیاف فراوری می کنند و سپس به کمک یک چسبنده ی آلی و یا معدنی الیاف را به هم متصل می کنند و عایق حرارتی الیاف معدنی تولید می شود. در تولید این نوع عایق های حرارتی نباید از آزبست استفاده شود.
این نوع عایق ها باید الزامات ذکر شده در جدول مانند حداکثر دمای مورد استفاده، ضریب انتقال حرارت ظاهری، مقاومت فشاری، جمع شدگی خطی، چگالی، میزان جذب بخار آب و خصوصیات سوختن سطحی را داشته باشند.
اگر از پنج پانل مورد آزمایش از دو پانل تخته ای بوی ناخوشایند گزارش شود، آن نوع محصول مردود اعلام می شود. عایق های حرارتی الیاف معدنی طبق استاندارد آمریکا در هنگام تماس با صفحات فولادی نباید خوردگی بیشتر از مقدار مجاز داشته باشند. این استاندارد ASTM در مورد اندازه های استاندارد و رواداری های عایق حرارتی تخته الیاف معدنی ابعاد و تغییرات مجاز را تعیین کرده است.
