مقایسه عایق های حرارتی از نقطه نظر محیط زیست

بیشتر عایق های حرارتی از مشتقات نفت و گاز خام به حساب می آیند، مانند فوم های پلی یورتان، پلی استایرن، پلی اتیلن و یونولیت. هر چند که منابع نفت و گاز در جهان بسیار است اما با توجه به اهمیتی که این منابع دارند و همچنین پایان پذیر بودن آن ها، قیمت مشتقات نفتی و همچنین عایق های حرارتی ساخته شده از این منابع روز به روز افزایش می یابد. علاوه بر این باید تا حد ممکن در استفاده از این منابع انرژی صرفه جویی کرد تا برای آیندگان نیز حفظ شود.
این مطلب را نیز باید در نظر داشت که استخراج منابع نفت و گاز باعث آلودگی هوا، آب و خاک می شود. که معمولا آلودگی این منابع حالت خود تشدید کنندگی دارد مثلا آلودگی هوا و آب باعث افزایش شدت فرسایش خاک می شود.

یکی دیگر از عایق های حرارتی که در عایق کاری ساختمان و صنعت استفاده می شود، پشم شیشه می باشد که یکی از اصلی ترین موادی که در ساخت آن استفاده می شود، بور است که منابع محدودی در دنیا دارد. دو منبع اصلی بور در امریکا و ترکیه می باشد. طبق آمار بدست آمده، بر اساس رشد نرخ مصرف بور در جهان، تنها برای ۲۰۰ سال آینده ذخیره بور در جهان وجود دارد.

بازیافت مواد

استفاده از مواد بازیافتی در صنعت ساختمان سازی یکی از اصلی ترین مزایای این صنعت به حساب می آید. استفاده از مواد بازیافتی باعث می شود که مواد خام کمتری استفاده شود، از حجم ضایعات متروک کاسته شود، انرژی کمتری در تولید عایق های حرارتی استفاده شود که این کمک شایانی به حذف محیط زیست و کاهش آلاینده ها می کند.

پشم های معدنی: یکی از عایق های بازیافتی عایق های معدنی (پشم سنگ و پشم سرباره) است. در سال های متمادی عایق های معدنی یکی از پر مصرف ترین عایق های حرارتی بوده اند اما با ورود پشم شیشه در دهه ۷۰ میلادی، حاکمیت پشم های معدنی در بازار خاتمه یافت. در سال های اخیر به دلیل خاصیت بازیافت عایق های پشم های معدنی (پشم سنگ و سرباره)، این عایق های حرارتی دوباره در حال تسخیر بازار می باشند. ۷۵٪ محصولات پشم های معدنی قابل بازیافت و استفاده مجدد می باشند.

عایق های سلولزی: یکی دیگر از انواع عایق های بازیافتی مباشند، ۸۰٪ وزن این عایق ها از کاغذهای بازیافتی تشکیل شده است. کاغذهای باطله در ابتدا به فیبر تبدیل می شوند و سپس در ساخت عایق های سلولزی الیافی از آن ها استفاده می شود.

پلی استایرن:  می توان از رزین های پلاستیکی بازیافت شده در تولید عایق های حرارتی پلی استایرن استفاده کرد. حداکثر مقدار استفاده از پلی استایرن بازیافتی در تولید عایق، ۵۰٪ توسط شرکتی در آمریکا گزارش شده است.

پلی ایزوسیانورات:‌ در صنایع ساخت عایق پلی ایزوسیانورات نیز از مواد بازیافتی استفاده می شود، طبق مقرارت انجمن سازندگان عایق های پلی ایزوسیانورات، حداقل ۹٪ از مواد بازیافتی باید در ساخت عایق های پلی ایزوسیانورات استفاده شود. اما سازندگان این عایق ها بیشتر از مواد خام استفاده می کنند.

    •  آمار ذکر شده در بالا مربوط به صنایع عایق ایالات متحده می باشد.

قابلیت استفاده مجدد از عایق حرارتی

در زمان تخریب ساختمان و یا نوسازی آن، می توان از عایق های حرارتی بکار رفته در ساختمان که هنوز به پایان عمرشان نرسیده اند دوباره استفاده کرد. استفاده مجدد از عایق های حرارتی به نحوه نصب آن ها بستگی دارد. در صورتی که بتوان تخته های عایق را بدون شکستگی از جداره ها جدا کرد، می توان آن ها را مجددا برای عایق کاری بکار برد.
عایق های دوباره استفاده شده پلی یورتان و پلی ایزوسیانورات، اندکی کارایی کمتری دارند، زیرا مقداری از گازهای عامل عایق به بیرون نشت کرده است.
عایق های حرارتی مانند پشم های معدنی (پشم سنگ و سرباره) و پشم شیشه در صورت استفاده مجدد کارایی حرارتی خود را از دست نمی دهند. در بسیاری از موارد برای استفاده مجدد از عایق های پشم های معدنی (پشم سنگ و سرباره) آن ها را خرد کرده و بصورت عایق های فله ای در عایق کاری زیرشیروانی ها و قسمت های دیگر استفاده می شوند.همچنین این عایق ها را می توان دوباره در قالب های معین و تحت دما و فشار مخصوص بصورت عایق های تخته ای و پانل در آورد.

متاسفانه در طول ۲۰ سال اخیر حجم وسیعی از گازهای CFC و HCFC در فرایند تولید بعضی از عایق های حرارتی استفاده شده است که همچنان درون عایق های حرارتی باقی مانده اند و به لایه ازون نشت نکرده اند. با وجود اینکه دیگر از این گازها در تولید عایق های حرارتی استفاده نمی شود، اما وجود این گازها در عایق های حرارتی قدیمی همچنان برای محیط زیست خطرناک می باشد. بهترین کار برای نابودی این گازها، سوزاندن و امحا حرارتی عایق ها به مرور زمان است، کاری که برخی از تولید کننده های یخچال های قدیمی انجام دادند.