عایق کاری حرارتی وسل (vessel) – سازه نگهدارنده، اسپیسر و روکش

سازه نگهدارنده و اسپیسر

بکار بردن سازه نگهدارنده و اسپیسر در وسل ها ضروری می باشد. هدف از قرار دادن سازه نگهدارنده تحمل وزن سیستم عایق کاری و همچنین تحمل وزن شی ء عایق کاری شده در بالای سازه نگهدارنده. اسپیسرها روکش عایق حرارتی را در فاصله تعیین شده نگه می دارند. در لوله های عمودی، زیر ساخت ها معمولا وظیفه سازه نگهدارنده و اسپیسر را انجام می دهد. الزامات مرتبط با سازه های نگهدارنده و اسپیسرها را می توانید در دستورالعمل های CINI و AGI، Q153  و 154 پیدا کنید.
قبل از شروع عایق کاری، نگهدارنده ها را به وسل نصب کنید تا سازه نگهدارنده به درستی و بطور صحیح فیت شود.
شکل، ساختار و اندازه سازه نگهدارنده باید به نحوی باشد که امکان عایق کاری درست را فراهم کند، عایق بطور کامل فیت شود. از طراحی های مندرج در دستورالعمل DIN به شماره 1055-4 و 1055-5 برای تعیین ابعاد سازه نگهدارنده و اسپیسر استفاده کنید.

روکش

روکش از عایق حرارتی وسل ها در برابر بارهای مکانیکی که به آن وارد می شود و شرایط آب و هوایی محافظت می کند. رنج وسیعی از ورق های تخت و پروفیل های برای روکش کردن عایق حرارتی وجود دارد. از ورقه های تخت عمدتا برای روکش کردن عایق حرارتی وسل های کوچک استفاده می شود. در سیستم عایق کاری در ابعاد بزرگ، ورقه های تخت تنها می توانند بارهای کوچک را تحمل کنند، وزش باد باعث اعمال بارهای استاتیک به سازه می شود. بنابراین ضروری است که فاصله بین سازه های نگهدارنده را کاهش دهید. که ای موجب می شود به تعداد بیشتری سازه نگهدارنده نیاز باشد و تعداد پل های حرارتی افزایش می یابد.

در سطوح بزرگ، در ورقه های تخت احتمال چین خوردگی و تورفتگی بیشتر است، نسبت به ورق های پروفیل. به منظور افزایش پایداری و ویژگی های نوری، ورقه های روکش را می توان بصورت مورب (منحنی دار) قرار داد.

ترجیحا از ورقه های پروفیل برای عایق کاری وسل ها با سطح زیاد استفاده کنید. آن ها باعث بهود ساختار می شوند و می توانند انبساط هایی را که عمود بر جهت سوژه (swage) است را بپوشانند. مضرات این است که پیش رفتگی لوله از منظر ساختاری پیچیده تر است. استفاده از ورقه های پروفیل در روکش در زمانی که تعداد پیش آمدگی کم باشد توصیه می شود. روکش ورقه های پروفیل را به نحوی طراحی کنید که بارش باران را بطور ایمنی منحرف کند.