امروزه پژوهش پيرامون کاربرد بهينه منابع طبيعي در توليد فراورده ها بجاي منابع فسيلي و تجديدناپذير از اهميت روزافزوني برخوردارست. منابع سلولزي به عنوان اتکاي آتي فراورده هاي سبز و منابع معدني به عنوان موادي فراوان، ارزان و دردسترس بويژه در ايران؛ گزينه هاي مناسبي براي توليد فراورده هاي متنوع هستند.
امروزه پژوهش پيرامون کاربرد بهينه منابع طبيعي در توليد فراورده ها بجاي منابع فسيلي و تجديدناپذير از اهميت روزافزوني برخوردارست. منابع سلولزي به عنوان اتکاي آتي فراورده هاي سبز و منابع معدني به عنوان موادي فراوان، ارزان و دردسترس بويژه در ايران؛ گزينه هاي مناسبي براي توليد فراورده هاي متنوع هستند. بنابراين تاثير کاربرد (۲۵/۰ و ۵/۰ درصد جرم کامپوزيت) الياف سلولزي و پشم سنگ در حضور (۱/۰ و ۲/۰ درصد جرم کامپوزيت) و عدم حضور نانوبنتونيت بر ويژگي هاي متداول و ويژه کامپوزيت با بستر رزين اپوکسي بررسي گرديد. ويژگي هاي مقاومت کششي (۹/۴۷ مگاپاسکال)، مدول گسيختگي (۳/۸۶ مگاپاسکال) و مدول الاستيسيته (۲۱۰۰ مگاپاسکال) کامپوزيت اپوکسي/الياف معدني و نيز نانوکامپوزيت اپوکسي/بنتونيت نسبت به کامپوزيت اپوکسي/الياف سلولزي از برتري برخوردار بوده است. با اين حال در کامپوزيت اپوکسي/الياف سلولزي ميزان جذب انرژي ضربه بالستيک بيشتر و مساحت تخريب شده ناشي از ضربه مزبور کمتر از کامپوزيت اپوکسي/الياف معدني بوده و حفاظت بيشتري از کامپوزيت در برابر ضربه بالستيک ايجاد گرديد. ويژگي هاي کششي، گسيختگي و الاستيسيته تابع نوع و ميزان کاربرد تلفيقي نانوبنتونيت و الياف طبيعي در کامپوزيت بوده و بطور کلي الياف معدني موفق تر از الياف سلولزي در ماتريس اپوکسي/نانوبنتونيت عمل نموده است. در نقطه مقابل، انرژي ضربه بالستيک جذب شده توسط کامپوزيت و نيز مساحت تخريب شده، در نانوکامپوزيت هاي الياف سلولزي موفق تر از الياف معدني بوده است. بنحويکه بيشترين مقادير مشاهده شده انرژي جنبشي جذب شده (۷/۶۰ ژول) و کمترين سطح تخريب شده (۷/۱۰ سانتيمترمربع)، از کاربرد بالاترين سطح الياف سلولزي (%۵/۰) و نانوبنتونيت (%۲/۰) بدست آمد.
